من دوستت دارم

روزگاری است من در تمام غم هایم خنده های تو را به یاد میاورم و تمام میشود هر ابری که دلم را بارانی کرده بود. تو دلچسب ترین هدیه ای هستی که من گرفته ام آن هم از طرف عزیزترینم خدا. هر هنگام که من در کوچه باغ های قدیمی دلم سرک میکشم و خاک تمام آنها را گرفته و من هنوز دلیلی برای بودنم نیافتم تو را به یاد میاورم. تو وظیفه ای بر دوش منی که به من حس بودن می دهد و به یادم میاورد که من هم در این دنیا کاری دارم.

خدا را شکر که هستی.